Anioł nad miastem

Anioł nad miastem
pograżonym w ciemności
rozpostarł skrzydła

co dzień w noc władne są zmienić

wyciągnął z kąpieli gwiazdy prześliczne

bąbelkami z piany  okrył ziemię

z przepastnej kieszeni sukni anielskiej

skrzypce wyjął maleńkie

a kiedy smyczkiem dotknął struny

świat otulił się miękkością jak dźwiękiem
i popłynęła pieśń bezgłośna
co ciszą brzmi najpiękniej
i obudziła w sercach tęsknotę
do  pragnień tych najpierwszych
czułość  gdzieś zapomniana ocknęła się
zdziwiona
jak to się stało
że pamiętać przestała
jak dobrze trzymać kogoś
 w swoich ramionach
bliskość  co owocem czułości bywała
nagle  poczuć drugie serce
obok siebie  zapragnęła
i tak sobie miłość przypomniała
że potrafi być wieczna
A Anioł grał bezgłośnie
i do gwiazd się uśmiechał
gdy w mieście się robiło
jaśniej i radośniej
bo człowiek  znów kochał człowieka :)
AJ