Ptakiem wędrownym

Ptakiem wędrownym stworzyłeś mnie Panie

a jednak  nieustanie muszę iść po ziemi

ledwie zaczynam się udomawiać

a już powrotną słyszę pieśń

Na drogę mi dałeś skrzydła

utkane z samych świetlistych  cnót

do duszy je przyczepieś nieśmiertelnej

bym mogła do Ciebie wrócić znów

Ale bym nie przybyła zbyt szybko

wykorzystała na naukę czas

włożyłeś tę zwiewną nieśmiertelność

w ciało co kotwicą musiało się stać

Dlatego moja wędrówka

bywa  niekiedy taka  trudna

i wielokrotnie w ciemności gubię szlak

bo skrzydła wciąż skrępowane mam

Korzystam z drogowskazów

rozsianych pośród dróg 

ale czas litery i prawa  zaciera...

pamięć  niekiedy to też wróg..

Gdybym tylko umiała 

  wzbić się  bardzo wysoko

  prostrzą  drogę bym obrała

by stanąć u Twego boku

Jak ptak wędrowny znam swój cel

i wiem, że muszę dojść tam

 gdzie jest kolebka duszy mej

 gdzie czeka mnie mój prawdziwy dom

 AJ