zachód...

W ciszy i skupieniu 

wdycham zachód słońca

w szarościach   wieczoru

 gubiąc  swoje dzienne kontury

z zachwytem zapatrzona
 w opuszczone niebo

co jeszcze przez długą chwilę

różowym wspomnieniem dopowiada dzień..

próbuję  pogrążyć  się w ciszy

która bezszelestnie otula mnie

oddala hałas i pośpiech dnia 

 szeleszcząc  jeszcze  chwilę

pospiesznych szeptów drżeniem

i kroków spóźnionych echem 
by w końcu zamknąć nad światem kopułę...
miękkością nocną się stać
Nieodwołalnie właśnie skończył się kolejny dzień

:)))

las

LAS dzisiaj cichy
lekko zamyślony
w słońcu leniwie się wygrzewa...
Pachnie grzybami i żywicą
co korę sosen w złoto ubiera..
Jeszcze na drzewach
zieleń króluje
poprzetykana żółtymi pasmami
wśród koron drzew
 ptaków śpiew rozbrzmiewa
beztroski cieszac  się dniami
Las jednak powoli we wrzosy się stroi
i korale jarzębin ubiera
By być gotowym na przyjście
swojej złotej pani
najlepszej  malarki ...jesieni....:))

rosa

Kiedy noc chłodem otula 

świat słońcem rozgrzany...

W ciemności i ciszy rodzą się

poranne perły  ,rosą nazywane

W blasku księżyca ...czy świetle gwiazd

urody ich dostrzec nie sposób

żyją tak krótko i tak bezgłośnie

 dobro wokół roznosząc

Spadają nieraz na zakochanych

co na ławkach w szczęściu się tulą

lub moczą stopy tym co w trudzie

ostatkiem sił drogi do domu poszukują

Rosa ożywia to co zmęczone

i w słoncu zdaje się konać

Prostuje liście i kwiaty gorącym wiatrem pogniecione

ubiera je w siebie jak w klejnot...

I kiedy życiu krążenie już wróci,a świt radośnie zaróżowi niebo

rosa kroplami przysiądzie...słońcu patrząc w oczy

zalśni przecudnie spełnieniem ...i odejdzie 

Bezgłośnie ..niezauważalnie niemal..

Zrodzone w mroku...żyły w ciemności

umarły perły nim wstałeś

lecz patrząc wokół przecież dostrzegasz

piękno, którego swym życiem dokonały... 

AJ

Na leśnej drodze

Na środku drogi

wśród leśnych drzew

zieleni miliona odcieni...

zdumiewa nagły koloru szept...

Jak motyl zatrzymany

w życia przepięknym locie

z pełną miłości uwagą

na wiotkiej łodygi piedestale osadzony

wiatrem skrzydła rozpostarł...

odpoczywa radośnie zmęczony..

Wspomnienie czy marzenie

trwać w uniesieniu mu każe...

gdy nieba błękitnym spojrzeniem

z zachwytem na swój świat patrzy...

AJ

czasami

Czasami słowo ubiera się długo

w szaty przepiękne stroi...

niekiedy natomiast rodząc się nagie

w twardość stali jedynie się zbroi...

Czasami cisza otula cię miękko

z czułością buduje twe niebo

niekiedy natomiast jak zimna mgła..

obcością wdziera się w serce

Czasami spotkanie jest ci prezentem

darem od losu danym

niekiedy natomiast jest trudną lekcją

 co nim zrozumiesz  kończy się sprawdzianem...

Czasami życie jest lekką wędrówką

co daje radość ..zadowolenie

niekiedy staje się drogą bólu

gdzie rani kamień za kamieniem...

Czasami ...niekiedy... dobrze że nie zawsze...

wszak  wieczność nudną by była

gdyby zmienność ludzkich losów

stałością ich nie była :)

AJ