Nagle i niespodziewanie zagościła zima...najpierw przymroziła, potem błękit za szarymi chmurami schowała...by w końcu śniegiem spaść...świat otulić mięciutkim puchem... Nagle zapadła cisza ..ptaki ucichły...wiatr  gdzieś się schował...

Dzisiaj dzień się obudził  zimny i roześmiany...chrzęścił trawą pod w pośpiechu stawianymi stopami...promykami słońca iskry z lodu krzesał, cudnym błękitem życie otulał...długo nie mógł zasnąć,czerwon dywan nieba  na pojawienie się księżyca szykował...:))

W opustoszałym nagle lesie

na cienkiej gałązce wilczej jagody

samotnie liść  przysiadł  ..czy zawisł może...

w purpurę się przybrał iście  królewską

co złoci się miejscami dostojnie...

 a  jednak drżenia ukryć nie potrafi..

Wiatr się z niego natrząsa

że  z lęku przed upadkiem

nawet kropel deszczu z siebie nie zgoni...

że z obawy przed nieznanym

w dół spojrzeć nie umie

a losu swoich braci nie poznawszy, celu nie zrozumie

Liść trzymał się mocno ,całą wolą

wczepiony w gałęzi znajome kontury

bezgłośnie walcząc z przeznaczonym.....

Po chwili jednak osłabła jego siła

gdy pustkę i ciszę wokół spostrzegł

przeczucie samotności walkę uciszyło..nić życia wypuścił..

Już w chwili kiedy poczuł,że gałąź go nie trzyma

zrozumiał czym jest wolność 

poczuł radość że jego los się wypełnia...

A jednak w zderzeniu z ziemią

wcale zresztą niegroźnym

lekki żal go wypełnił, że nie doczekał wiosny..

Dzisiaj na niebie  walka nieustanna trwała, błękit o lepsze walczył z ołowiem i granatem...słońce niekiedy wyglądało ciekawe ostatecznego wyniku rozgrywki...Burzliwe wcielenie jesieni..nie nostalgiczne, nie smętne...ale pełne życia i siły...jak taniec szaleńca..

Szarość i pochmurność zaczęła łzami deszczu spływać po twarzy jesieni... deszcz nie tyle pada, co siąpi nastrojowo..skutecznie zniechęcając do wyjścia z domu...gdzieniegdzie zapłakane kwiaty wtulają się w siebie...kolejny etap jesieni...bardziej przykry dla  jej otoczenia:)

Powoli ale jednak dnie stają się chłodniejsze, wiatr bardziej przenikliwy...kolorowe kwiaty kulą się przy drodze...jakby w przeczuciu mającego nadejść zimna...Ale jeszcze pięknieją..

Jesień zaskakuje nadal kolorami...ale także przecudnie  pokazuje brązy...potrafi rozświetlić  uschłe rośliny...daje im jakby drugie życie...

Mimo wszystko dziwny ten listopad...niby trochę ponury i mglisty, ale bywa też jasny i słońcem rozświetlony...Dnie są króciutkie, roślinki wątłe, ale naal kolorem i tą właśnie delikatnością zachwycają....Niestety brakuje wody...deszcz u nas nie chce padać..a ziemia boleśnie sucha...