a gdybym...

A gdybym 

Ciebie nigdy nie spotkała

To czy smaku miłości 

też bym nie poznała?

Czy nadal 

  w kokonie  nieświadomości bym żyła?

Czy szczęście rozpoznać bym potrafiła?

Tęskniłabym czy nie tęskniła

za tym co niepoznane

a jednak  w duszy pragnieniem zapisane?

za przeczuciem

za nieokreślonym

za spełnieniem 

niewyobrażonym

A gdybym 

Ciebie nigdy nie spotkała

i nigdy smaku miłości nie poznała

To czy czułabym ból

pustkę co serce rozrywa

żal co łzami nocą w poduszce się skrywa

Czy czułabym brak

czy nie czułabym nic wcale

i żyła spokojnie

nie myśląc o tym

dlaczego serce  nocami czuje coś

co ma smak tęsknoty

aureola

Jak dziecięcą ręką rysowana

krzywa aureola

na głowie mojego Anioła

od upadków moich

poobijana

nie jaśnieje

nie błyszczy

nie wynosi go ponad

jest jak korona cierniowa

jak poszarpane pęta

co ducha skrępować próbowały

szyderstwo z  doskonałości koła

świadectwo bólu i hańby

a jednak

aureola ma swoją godność

noszona przez Anioła z dumą

jakby świadoma dawnej świetności

 jako znak przynależności

którego mimo wstydu

 w kieszeni nie chciał schować...

tak ma być

Ty który  każdego dnia 

od nowa walczysz

o świat

 o życie 

 o marzenia

Pięści zaciskasz w gniewie

z troską patrzysz przed siebie....

zatrzymaj się

odpocznij

zwolnij swój szaleńczy bieg

uwierz mi

że wszystko jest 

jak powinno być

nic nieprzewidzianego nie  dzieje się

chociaż masz wrażenie

że wszystko  w szaleństwie 

ku zagładzie zmierza

świat przerabia kolejny raz 

tę samą lekcję

...o nienawiści

człowiek próbuje  znowu odnaleźć 

sens w życiu

które zbyt szybko kończy się

ogień cierpienia 

płonie jak zwykle

a miłość gdzieś czeka 

by wypełnić się

Ty który walczysz

każdego dnia od nowa

o prawo do życia

o dziecięce marzenia

odpocznij

zatrzymaj się

uwierz

 że świat zgodnie z planem kręci się

od wieków nic tak naprawdę 

niestety się nie zmienia

jeżeli to tylko sen

A jeżeli

 to życie nie jest naprawdę

jeżeli to tylko sen

obudzę się rano

i już go nie będzie

nie będę pamiętała Cię

jeżeli to życie

teraz nie dzieje się

nie ma bólu

minionych rozstań

zawiedzionych nadziei

samotności

nie było chwil pełnych śmiechu

czy cichej czułości

łez które wsiąkły w koszulę

godzin pełnych zwierzeń

wrażenia bliskości...

Jeżeli to życie nam się nie zdarzyło

i nic co się stało 

prawdą nie było

 miłość się nam nie przydarzyła

przyjaźń przyjaźnią nie była..

obudzę się jutro

wolna od ciężaru wspomnień..

tylko 

czy szczęśliwa...?

na granicy światów

Czasami tak bym chciała

unieść się

wysoko

na granicę światów

 spojrzeć w dół

dostrzec prawdę

wzrokiem pozbawionym

 okruchów szkieł
 ludzkich uprzedzeń

bo przecież z niebieskiego dystansu

widać wszystko lepiej

każde życie  

ma jakiś sens

czasami tak bym chciała

unieść się 

wysoko

na granicę światów

na mgnienie

by rozumem pojąć to

czego nie dostrzegł wzrok

w jednej chwili zaczerpnąć  z czary wiedzy

zrozumieć absolut

bezbłędnie wyznaczyć cel

czasami tak bym chciała

unieść się tam

wysoko

gdzie podobno granica światów jest

by sercem poczuć

to czego nie zobaczył wzrok

nie zrozumiał rozum...

ale przecież nie muszę

i tutaj i tam

miłość ta sama 

jedna jest

oczekiwanie

Cisza..

bardziej czuję  niż widzę

ciemność

jak gęsty  miękki aksamit

 otula 

delikatnie

rozkosznie

ciepło...

po chwili jednak

ciążyć zaczyna

niepokojem drży
niemal
oddech urywa

narasta

protestem nabrzmiewa..

..................

lecz zanim wybrzmi dźwiękiem

co rozerwać  ciemność by mógł

nadchodzi dotyk

delikatnie

czule
pieści

koi

uspokaja

przywraca  ciszy ciepło

miękkością rozpala...

niepokój w pragnienie zmienia..
protest w oddanie..
strach mija wraz z czułości rozpoznaniem

......

..jak dobrze

 że już przyszedłeś

:)

truskawki bez smaku

Po pierwsze...chcę podkreślić,że to są tylko moje własne przemyślenia, osobiste...
Co mnie dzisiaj zabolało....słowa , które sprawiły,że  coś we mnie pękło...to porównanie  dzieci poczętych  metodą in vitro ,do  truskawek bez smaku....Po pierwsze nasuwa się pytanie...a dzieci poczęte w efekcie gwałtu na przykład...to mają smak, taki jak trzeba?A jak  rodzice są pijani  w tej czarownej chwili?
Tak sobie myślę, że życie to przecież życie...bez względu, kto i w jaki sposób zostaje do niego powołany winniśmy mu szacunek...Piętnowanie kogoś z powodu sposobu poczęcia to  jest  podłość...
Bóg Adama z ziemi  stworzył, Ewę z jego żebra...ducha swojego dał obojgu...
Nad Sarą -żoną Abrahama się ulitował...pozwolił aby doświadczyła macierzyństwa...bo jej tęsknota była ogromna..I nie zrobił tego dla Abrahama...bo tamten miał już syna, poczętego z niewolnicą, ale  całkiem ,,legalnego" ...zrobił to dla Sary...rozumiał jej uczucia i uznał za ważne...
Uczucia...dzieci, które przyszły na świat dzięki metodzie in vitro ,też mają uczucia...i nikt nie ma prawa ich deptać...

każdy dzień

każdy dzień zbliża mnie do kresu

czy bezkresu może

nie mam czasu

 na naukę

 egzaminem każdy  krok

żyję więc bez prób

 z błędów  czerpiąc  moc

aby tylko zdążyć 

poznać 

 poczuć

 w zachwyt wpaść

szczęścia okruch w garści zmiąć

jak talizman  unieść w dal

uważnym wzrokiem

sięgam głębiej 

widzę więcej 

kocham mocniej 

 nie myśląc o tym 

czy jutro będzie

zdumiewa mnie piękno

porywa

radością napełnia

i wtedy czuję

 że właśnie ta chwila

i każda kolejna która trwać zechce

najważniejszą z wszystkich będzie

wszyscy...nie istnieje:)

Ostatnio  zwróciłam uwagę...czy raczej zwrócono moją uwagę:) na problem uogólnień...Poza faktami  niezaprzeczalnymi  dotyczącymi całego gatunku ...np.pobierania tlenu , pożywienia , składu chemicznego ciała;) ...nie powinno się używać słowa wszyscy...nie ma czegoś takiego ...każdy jest inny...myśli inaczej , odczuwa inaczej...
Pamiętam, jak kiedyś  chyba w Cytatach, uznałam za słuszne stwierdzenie,że,, człowiek jako istota stadna potrzebuje drugiego człowieka"... i ktoś wtedy się oburzył i stwierdził, że w jego przypadku , to nie jest prawda..., że ma dość traktowania przez większość jego stylu bycia jako czegoś gorszego...jest wolny i ma prawo wybierać ....I musiałam uznać zasadność krytyki...to,że większość czuje się spełniona będąc bliżej drugiego człowieka, nie znaczy,że wszyscy muszą tak czuć...
Nie wszyscy są dobrzy, nie wszyscy źli, ani mądrzy , ani głupi...
Mamy rozum, uczymy się , zmieniamy poglądy, wyciągamy wnioski... to że dzisiaj myślę tak...nie znaczy, że jutro nie zmienię zdania... ...nie powinno być..nie powinno się używać  słów zawsze, wszyscy, nigdy....w odniesieniu do ludzi..:)

skorzystać z człowieka;)

Wiem ,że tytuł jest niepoprawny...ale zawiera sedno mojej myśli...:))
Ostatnio  zaczęłam zwracać uwagę na to, jak wiele  w społeczności G+ jest ludzi z pasją...
Takich prawdziwych pasjonatów, którzy pogłębiają swoją wiedzę , na dany temat, którzy  chcą się podzielić , tym co wiedzą czy potrafią...
 To jest piękne, kiedy ktoś poświęca swój czas i energię, żeby komuś pokazać inny punkt widzenia, piękno ukryte gdzieś głęboko, czy znaczenie  niewidoczne  na pierwszy rzut oka....
Niektórzy  szukają tutaj tylko towarzystwa, lekkiej odskoczni od codzienności...ale są też tacy, którzy zabijają samotność...może warto  wykorzystać obecność tutaj aby nauczyć się czegoś nowego...skorzystajmy z wiedzy  innych, nie ograniczajmy się do stawiania plusików za zdjęcia...spróbujmy porozmawiać, zapytać...
Czasami jak przeglądam  stronę główną ,rzuca mi się w oczy ...piękne zdjęcie, jakiegoś miejsca...kilkadziesiąt plusów pod zdjęciem i ani jednego komentarza...nikt nie jest ciekawy co jest na zdjęciu? Aż się wierzyć nie chce, że taka jest prawda...może się krępujemy, może jesteśmy zbyt nieśmiali, obawiamy się, czy ktoś odpisze...i rezygnujemy...a może faktycznie,nic już nas nie interesuje poza oglądaniem obrazków? Obudźmy w sobie ciekawość ..chęć poznania...to sprawia , że z niecierpliwością czekamy na kolejny dzień...
Pamiętam początki...ten stres...czy się nie ośmieszę, czy nie urażę, czy to co myślę ma sens...i to oczekiwanie, na odpowiedź:)..To ważne ...nie gaśmy iskry zainteresowania...
Więc odpisujmy... rozmawiajmy...za każdą napisaną literką jest ukryty człowiek...to jest coś wielkiego móc go poznać...chociaż trochę... Każde spotkanie  otwiera jakieś drzwi...nie masz ochoty zajrzeć?
Jak zwykle chaotycznie to wszystko napisałam...:)

przyjaciel z G+

Kawa paruje...pora na popołudniową refleksję...:)
 Co mnie ostatnio zastanowiło..ktoś mnie określił,,jesteś przyjaciółką z G+.." i niby sama prawda, ale właściwie co to znaczy...? Wydawałoby się , że przyjaciel to przyjaciel,  a jednak chyba nie do końca...Czyżby gorszy sort? :)
Tak się dzisiaj zastanawiam....czy to znaczy ,że relacja jest mniej prawdziwa, czy niepełna...
 Czy człowiek tutaj  jest mniej prawdziwy, czy czuje inaczej ...nie sądzę...czy przegadane godziny,różnią się czymś od tych w świecie realnym? Raczej nie...chodzi chyba o to,że  pomimo wszystko nie jesteśmy do końca szczerzy,ze sobą....ukrywamy część siebie...w świecie realnym nie ma takiego problemu...no może jest ,ale nie taki duży...tutaj człowiek jest wyrwany z kontekstu ,nie ma rodziny ,znajomych, sąsiadów,współpracowników, zależności... czasami jest taki jakim by chciał być....a nie jakim jest...niekiedy nawet nieświadomie zafałszowuje swój obraz...a  relacja budowana na fałszu, nie może być prawdziwa...
Przyjaciel  to ktoś , kto wie o nas wszystko i nadal nas kocha...pomimo wszystko...a jeżeli nie wie..nie może być prawdziwy...?

księżycu

Księżycu

panie o tajemniczym licu

spojrzeniu raczej kpiącym

dumnie zwany  srebrnym miesiącem

towarzyszysz mi od lat

twój blask

to blade wątłe  światło

budziło wielokrotnie

marzenia

nieistotne

że ranek je kradł

Twoja magia

każdej nocy od nowa trwała

trwa

i będzie trwać

chociaż 

  moja głowa lekko posrebrzała

a nocą coraz częściej 

idę spać :)

uśmiech pisany palcami

To takie proste...
uśmiechasz się każdego dnia setki razy...dwukropek, nawias....może pogłębić...jeszcze jeden nawias...a może wstawić radosnego gotowca...ile razy chociaż w środku szalała burza, a oczy piekły od łez....palce nijako same...bezwiednie wystukiwały  znajomy kod...jak po rurach puszczone s..o..s..
czasami łapię się na tym, że to bezsensowne...ze przecież nie tego chcę...
Chcę  słyszeć prawdę, że wcale nie cieszy ten dzień , a może właśnie radość rozpiera twoje serce, że może czegoś boisz się..a może w końcu dopadłeś swe szczęście...Chciałabym prawdziwych rozmów , emocji...szczerych uśmiechów i łez...ale  właśnie w tym momencie moje palce wystukują kolejny uśmiech...piszą, jak cudowny mam dzień....bezwiednie trącam kosz pełen wypłakanych chustek....Ech..

a kiedy czas ucieka

żyjesz

idziesz równiną

każdy krok

 ma tutaj swoje miejsce i cel

świadomie wybierasz drogę

godzisz się z tym 

że czas niezmiennie do przodu prze

niezauważalnie 

życie staje się rutyną

nagle

urwisko

droga spod stóp ucieka lawiną

dni coraz szybciej płyną

nieistotne staje się 

po co i gdzie

czujesz już tylko pęd

ostatkiem woli próbujesz

w pionie się utrzymać

A czas przyspiesza

gna coraz prędzej

chwila za chwilą

gubi się

pędząc w szaleństwie

zapominasz

wspomnienia

marzenia tracą sens

jeszcze walczysz by istnienie 

ubrać w kształty

co nie będą złudzeniem

uśmiech przemienia się w grymas

ale przecież oddychasz

pamiętasz 

że chcesz

kim jestem

Wczoraj napisałam, że nie chcę być  ...i nie jestem tylko zapleczem politycznym...i tak teraz się zastanawiam...kim jestem...to na kogo głosuję nie określa mnie jako człowieka... Przynależność partyjna, czy jej brak nie wpływa na moje postępowanie, no może świadczyć o mojej inteligencji....czy jej braku,ale żadna partia nie sprawi aby jej członkowie byli dobrzy , czy źli...może wymusić jakieś zewnętrzne działania...lecz nie ma siły ingerować w moje serce...
Tak samo, żadna religia świata ...nijako z automatu...nie wpłynie na moje prawdziwe ja, owszem może wskazywać mi ścieżki którymi powinnam podążać...ale to ja wybieram...mogę być dobra lub zła...ale żaden sztandar tego nie sprawi...
Jestem człowiekiem i na tym poziomie  swojej świadomości bym chciała spotykać się z ludźmi...Poziom wspólny dla wszystkich...jestem człowiekiem i chcę dzisiaj spotkać drugiego człowieka....i wiem,że pomimo iż może nas dzielić wiara, tradycja,  poglądy polityczne,kolor skóry ,status społeczny i miliony innych rzeczy...to zawsze znajdziemy coś co nas łączy...na poziomie człowieczeństwa jesteśmy wszyscy tacy sami... posiadamy rozum i wolę i jesteśmy zdolni do czynienia dobra i zła...

mój świat

Mój świat 

nie jest dobry

ani zły z zasady też nie

jest taki

jakim go tworzę 

minuta po minucie

dzień po dniu

na mój obraz

na podobieństwo moje

układam swoją rzeczywistość

z klocków

uczuć uczynków i słów

Każdego dnia więc 

mój świat jest inny

mniej lub bardziej kolorowy

zimny lub prawie gorący

w ciemności smutku skryty

lub w słońcu radośnie biegnący

czasami iskrzy się złością

lub tuli czułośnie

z miłością..

mój świat

który stwarzm 

sobie... i trochę Tobie...
JA

wyzywać też trzeba umieć:)

Właśnie rozpoczęłam wakacyjną przerwę, więc nie będę publikować...taka mała powtórka z odwyku...ale nie nie przestanę pisać...żeby nie zapomnieć literek..
Trafiłam dzisiaj na G+ na rozmowę przedstawicieli zwalczających się frakcji politycznych na temat  Polski..i doszłam do wniosku,że mam duże braki w łacinie  tzw. podwórkowej...to pierwsza konkluzja...a druga...jeżeli już używasz tego języka...to poznaj zasady pisowni.Nie ma nic gorszego niż  ,kłótnia o poziom wykształcenia, przy użyciu błędnie wpisywanych inwektyw...:)

cicho serce...

Cichutko serce moje

nie płacz

nie wzdychaj

nie tęsknij

przywdziej dumy zbroję

za tarczą obojętności się skryj

przestań czuć

i czuciem tym dręczyć

daj niech rozum przeprowadzi swą wolę

niech ułoży ze słów twardych

mowę pełną zimnej wzgardy

niech się stanie koniec

a wtedy biedne  serce moje 

pozwolę Ci łkać do woli

tylko pozwól mi godność ocalić

w dumę się na chwilę ubrać

 silną przez sekundę udać

szacunek dla siebie zachować

zaczynam się bać

Powoli zaczyna mnie przerażać rzeczywistość w której przyszło mi żyć...I nie chodzi mi o  zagrożenia zewnętrzne, czy sytuację polityczną   Polski czy świata. Chodzi mi tylko i wyłącznie  o relacje międzyludzkie....Może ja jestem głupia....ale dzieje się coś koszmarnego. Poziom agresji jest  zatrważający..nawet  tutaj...a może zwłaszcza tutaj...w internecie. Czasami myślę, że ludzie odzywają się tylko po to ,żeby kogoś zabolało.. Trudno zachować neutralność....obowiązuje zasada ,, nie jesteś z nami jesteś przeciw nam"...jak w ..,,Murach" ...,,ten z nami , ten przeciwko nam...a kto sam ,ten nasz najgorszy wróg.."
Tęsknię za czasami kiedy można było śmiać się z dowcipów na temat polityków z każdej strony sceny politycznej...żart miał być tylko śmieszny...Teraz    jest podział...co jednych śmieszy innych oburza...aż chce się krzyczeć ...ludzie wyluzujcie...jesteście kimś więcej niż zapleczem politycznym. Większość po obu stronach kocha Polskę i chce ,żeby było  jak najlepiej....
Dlaczego zamiast dialogu wszyscy skaczą sobie do oczu?
 Czegoś nie rozumiem...dlaczego poglądy polityczne mają determinować całe moje życie ...Zaraz  zacznie się znaczenie domów... ten prawica...ten lewica...a w piaskownicy, dzieci przeciwników politycznych nie będą mogły bawić się razem...Nie przypomina to Wam czegoś??
Demokracja..czy jako społeczeństwo nie dorośliśmy do niej...?
Mam wrażenie, że świat oszalał...nienawiść i agresja...nie uczymy się na błędach innych...a przecież historia pokazała, że nienawiść nie jest  ...nie może być fundamentem pokoju...
Człowiek człowiekowi...niestety człowiekiem...i nie brzmi to dumnie...

nie pozwól mi....

Nie pozwól mi dzisiaj

 na samotność

nie słuchaj 

kiedy mówię

idź

nie uwierz mi 

gdy krzyczę

że chcę sama

 być

Nie czekaj aż przyjdę 

do Ciebie

 nie licz na to

że powiem 

iż  to Ciebie mi brak

przyjdź  do mnie

tak po prostu

sam

Weź mnie wtedy

zwyczajnie

za rękę

Przyciągnij do siebie

wtul się

we mnie

Ogrzej me serce

swoją miłością

daj mi poczuć 

Twoją obecność

bliskością

odgoń samotność