fotografowanie to lekcja...

Uświadomiłam sobie jakiś czas temu , że pomimo przekroczonej czterdziestki, dotychczas żyłam bardzo powierzchownie...ślizgałam się po powierzchni życia...Może nie we wszystkich dziedzinach, ale wiele rzeczy umykało mi , tylko dlatego, że uważałam iż do niczego mi się nie przydadzą.... nie przyniosą wymiernej korzyści..i tak na przykład ..
Pędząc do przodu, nie zwracałam zbyt wielkiej uwagi na otoczenie....Dopiero teraz ,robiąc zdjęcia ( ucząc się je robić ...) zwróciłam uwagę na piękno , które mnie  otacza...Próby zatrzymania czasu ,uchwycenie tej jednej chwili z życia...pochylenie się...poszukiwanie...oczekiwanie..To co miało być zwykłą zabawą okazało się  wielką i ważną lekcją...Po pierwsze...piękno jest wszędzie....to co wydaje się szarością może być  milionem kolorowych drobinek... ...po drugie...,żeby  zobaczyć coś więcej...coś cenniejszego , trzeba się zatrzymać...pochylić...a niekiedy  nawet się położyć..   po trzecie...każdy ruch ma znaczenie...i wszystko jedno czy to mój ruch, czy otoczenia...znacznie wpływa na ostrość ...Po czwarte...prawda jest tylko jedna...każda ingerencja w nią , upiększanie...to kłamstwo...  Wniosków jest znacznie więcej...a lekcja trwa..To zaskakujące jak wiele łączy fotografowanie z życiem....