zbroja..

Budzę się rano

ubieram uśmiech jak zbroję

co ma tajemnic serca strzec

odpowiadam

radośnie brzmiącym dzień dobry

na każdy miły gest

robię co muszę

czego wymaga świat

i cały czas staram się 

utrzymać pogodną twarz

Dopiero

 kiedy zanurzam się w nocy

przestaję uśmiechem grać

pozwalam by zaistniały emocje

które starannie ukrywam za dnia

ożywa wtedy  wszystko 

 co  w duszy cichutko gra 

bywam więc smutna i zrozpaczona

czasami miota mną gniew

 łzami wylewa się żal

niekiedy długo  w ciszy słychać  

jak coś szeleszcząc łka

Ale kiedy ciemność 

rozjaśni złoty brzask

jestem znowu uśmiechnięta 

i gotowa by 

z życiem za barki się brać...